Τα παραμύθια δεν μπορούν να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος

Του Μ.Ν. Κοτζιάμπαση

  Θα ξεκινήσουμε το σημερινό άρθρο με ένα ρητό γνωστό εδώ και πολλά χρόνια. Καπιταλισμός δίχως χρεοκοπία, είναι παράδεισος δίχως κόλαση. Η περίπτωση της Folli Follie είναι σίγουρα μια πονεμένη και δύσκολη κατάσταση.  Δεν είναι όμως η μοναδική στην ιστορία. Το αντίθετο, είναι μία από τις πολλές που μπορεί να εντοπίσει κανείς στην πορεία των χρηματιστηρίων, με κυρίαρχο το σκάνδαλο της Enron που συγκλόνισε την Αμερική…

Οι Τέσσερις τύποι ανθρώπου που καταστρέφουν τις επενδύσεις στην Ελλάδα

Του Μ.Ν. Κοτζιάμπαση

Το να αποφασίσει κάποιος ή κάποια να πάρει μέρος στο επενδυτικό μέλλον της χώρας που ονομάζεται Ελλάδα αποτελεί μία απόφαση  που θα τον/την σημαδέψει σε ολόκληρη τη ζωή του/της.  Οποιαδήποτε πρόβλεψη  για τον χρόνο, τα κεφάλαια  και τις μελλοντικές αποδόσεις είναι εκ των πραγμάτων ριψοκίνδυνη και εναπόκειται στις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει η οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας.

  Πολλές φορές οι Ελληνίδες και οι Έλληνες συνηθίζουν να λένε την αγαπημένη τους φράση  "Για όλα φταίει το κράτος". Αλήθεια όμως, από ποιους αποτελείται αυτό το κράτος;  Ποιοι ψηφίζουν τους κυβερνώντες και ποιανού μικρογραφία είναι η Βουλή;  Είναι λογικό και επακόλουθο σε μία Δημοκρατία να υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα τα οποία εκπροσωπούνται με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο πολιτικά.  Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός του πολιτεύματος τούτου,  αλλά και η μεγάλη του επιτυχία, καθώς μέσω της πλειοψηφίας μπορεί να παρθεί τελικά μία απόφαση και να αποφευχθούν τα συμπτώματα αναρχίας που θα οδηγούσαν σε καταστάσεις ζούγκλας.  Ακόμα και αυτό το αυτονόητο όμως στη χώρα μας δεν θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ.  Οι μειοψηφίες πολλές φορές καταλήγουν στο να πραγματοποιείται ουσιαστικά το δικό τους  επιβάλλοντας τις απόψεις τους   με οποιοδήποτε τρόπο.  Μέσα σε αυτή την κατάσταση πολλοί βρίσκουν την ευκαιρία για ποικίλους λόγους να αποτελέσουν τροχοπέδη στη μελλοντική και μόνη  ελπιδοφόρα πηγή ανάπτυξης της χώρας: ΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ.

 Στο σημερινό άρθρο διακρίνουμε τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων οι οποίοι κατά κύριο λόγο θέτουν εμπόδια στην επενδυτική πρωτοβουλία. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν υπάρχουν και άλλοι. Θα μου επιτρέψετε να επικεντρωθώ όμως στους βασικότερους.

 Μελετώντας λοιπόν κανείς τις αποτυχημένες κατά καιρούς επενδυτικές προσπάθειες στον ελλαδικό χώρο καταλήγει στο συμπέρασμα πως οι βασικότεροι αρνητές των επενδύσεων είναι τα λαμόγια,  οι κομματικοί εγκάθετοι,  οι ιδεαλιστές  και, θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω την έκφραση, "οι αγαθιάρηδες".

Ας εξετάσουμε όμως αναλυτικότερα μία-μία τις παραπάνω κατηγορίες:

Τα τρία πρώτα σκαλοπάτια μιας χρηματιστηριακής καριέρας.

Τα τρία πρώτα σκαλοπάτια μιας χρηματιστηριακής καριέρας.

 Άρθρο μου στο περιοδικό του Συνδέσμου Επενδυτών Διαδικτύου στη σελίδα 132

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:http://www.sed.gr/upload/magazine/11/index.html

Οι κρίσεις γεννάνε Κροίσους

 Οι κρίσεις γεννάνε Κροίσους.

Αριστοτέλης Ωνάσης

Για όσους κράτησαν ρευστό όλα αυτά τα χρόνια της ανόδου, πλέον ανοίγεται ένας δρόμος μπροστά που μπορείς να τον βρεις μία φορά στα 50 χρόνια...

Το πού θα αγοράσει ο καθένας, πόσα θα αγοράσει όσο διαρκεί η πτώση και το τι θα αγοράσει, είναι καθαρά προσωπική επιλογή... Σε κάθε περίπτωση πρέπει να θυμόμαστε πως το ρίσκο είναι ανάλογο της τιμής αγοράς.

Είναι σίγουρο πως και αυτός που αγοράζει στις σημερινές τιμές, που πιθανότατα θα βρεθούνε ακόμα πιο κάτω, σε δύο με πέντε χρόνια θα έχει διπλασιάσει τουλάχιστον τα χρήματά του...Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να επιτύχει και επιδόσεις που θα ξεπερνούν τις δέκα φορές σε άνοδο...

Φυσικά όσο χαμηλότερα γίνει η τοποθέτηση τόσο το καλύτερο, αφού θα γίνει πιο γρήγορα η απόσβεση της αρχικής επένδυσης μέσα από τα μερίσματα. Για αυτό η άποψή μου είναι ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή, ώστε να βρεθούμε όσο γίνεται πιο κοντά στον πυθμένα. Άλλωστε οι αγορές αρκούδων κρατάνε συνήθως έξι μήνες με ένα χρόνο...

Αν έχετε λοιπόν χρήματα, υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να μπείτε τώρα μία και καλή και να μην το ξαναδείτε το χρηματιστήριο για 2-3 χρόνια και η δεύτερη να αγοράζετε σταδιακά και όσο πέφτει περισσότερα.

Μόλις γυρίσει η κατάσταση, να αποσυρθείτε πάλι για δύο με τρία χρόνια και να απολαμβάνετε τις παχυλές αποδόσεις των μερισμάτων...

Καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε όλους και όλες γενικότερα για τις μέρες που έρχονται,καθώς οι επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία θα αρχίσουν να γίνονται ορατές στους επόμενους μήνες. Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα , αλλά και αυτός χρειάζεται τον χρόνο του...

Όταν το καράβι μπάζει νερά, αλλάξτε καράβι…

Του Μ.Ν. Κοτζιάμπαση

Ο σπουδαιότερος επενδυτής στον κόσμο, ο Warren Buffett, αναφέρει στο βιβλίο με τίτλο "τα δοκίμια του Warren Buffett" την εξής έκφραση: "Όταν το καράβι μπάζει νερά και είναι γεμάτο τρύπες, μην προσπαθήσετε να τις βουλώσετε, απλά αλλάξτε καράβι!". Κατά την άποψή μου, κρύβεται μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτή τη ρήση και μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ισχύει σε επίπεδο, όχι μόνο οικονομικό, αλλά και ευρύτερα κοινωνικό.

Θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε παρακάτω κάποια παραδείγματα από διάφορες πτυχές του κοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι που επαληθεύουν τα παραπάνω.

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Γιατί οι δάσκαλοι-ες είναι καλύτεροι επενδυτές από τους περισσότερους-ες…

Σε μια ανάλυση 20.000 επενδυτών που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Openfolio (μια διαδικτυακή πλατφόρμα, όπου οι επενδυτές μοιράζονται τις επενδύσεις τους ιδιωτικά και δημόσια) οι δάσκαλοι-ες είχαν κατά μέσο όρο τις καλύτερες αποδόσεις από κάθε άλλο επαγγελματία.

Σε μια περίοδο μετρήσεων 12 μηνών,που έληξε το Φεβρουάριο του 2015, άγγιξαν αποδόσεις 10,2% σε σχέση με το 7,6% που είχαν τα υπόλοιπα επαγγέλματα.

Οι δάσκαλοι-ες ξεπέρασαν αυτούς που απασχολούνται σε τεχνολογικά επαγγέλματα ( 8,3%), σε οικονομικά επαγγέλματα (6,9%) και βασικά “έσβησαν” τους κυβερνητικούς υπαλλήλους οι οποίοι έπιασαν αποδόσεις μόλις στο 3,4% στις επενδύσεις τους.

Λοιπόν, τι είναι αυτό που κάνει τους δασκάλους-ες να καταλαβαίνουν καλύτερα τον επενδυτικό κόσμο;

Οι αναλυτές του Openfolio βρήκαν μερικά στοιχεία κοινά σε όλους τους εκπαιδευτικούς.

Βασικό χαρακτηριστικό τους είναι πως έχουν περισσότερη υπομονή από οποιονδήποτε άλλο. Κάνουν μόνο 6 συναλλαγές το χρόνο σε σύγκριση με τις 9 των υπολοίπων επενδυτών. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Πλήθος ερευνών έχει δείξει πως η παθητική επένδυση (με λίγες συναλλαγές) προσφέρει πιο σταθερή βάση απ’ ότι η ενεργητική (πολλές συναλλαγές).

Επίσης οι δάσκαλοι δεν επενδύουν τόσο συχνά σε μεμονωμένες μετοχές. Η πλατφόρμα βρήκε πως κατά μέσο όρο επιλέγουν αμοιβαία κεφάλαια, παρά ξεχωριστές μετοχές, κάτι που αποτελεί μια πιο διαφοροποιημένη προσέγγιση. Συγκεκριμένα, το χαρτοφυλάκιο τους αποτελείται κατά 52% από αμοιβαία και το υπόλοιπο είναι τοποθετημένο σε μετοχές. Οι υπόλοιποι κλάδοι έχουν το 54% σε μετοχές και το 46% σε αμοιβαία.

Ακόμη, παρ’ ότι η πλατφόρμα δεν αποκαλύπτει τις χρηματιστηριακές ( για λόγους ασφαλείας), έγινε αντιληπτό ότι οι δάσκαλοι-ες χρησιμοποιούν κατά 10 με 20% περισσότερο τις διαδικτυακές πλατφόρμες σε σύγκριση με τους άλλους επενδυτές, γλιτώνοντας έτσι αρκετά χρήματα από τις προμήθειες. 

Διαβάζοντας τώρα ανάμεσα στις γραμμές, μπορούμε σίγουρα να συμφωνήσουμε πως οι περισσότεροι δάσκαλοι-ες τα καταφέρνουν καλύτερα στις επενδύσεις γιατί η πλειοψηφία του κλάδου αποτελείται από γυναίκες. Περισσότερα από τα ¾ του κλάδου είναι γυναίκες, και έχει αποδειχθεί πως το θηλυκό γένος έχει την τάση να κάνει λιγότερες συναλλαγές και να επιλέγει το μικρότερο ρίσκο σε σχέση με τους άνδρες.  

Υστερόγραφο: Οι δάσκαλοι-ες ακολουθούν στρατηγικές που έχουν δουλέψει στο χρόνο, και ίσως δεν είναι τόσο κακό να επενδύουμε διαβάζοντας βιβλία. 

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

http://finance.yahoo.com

Οι δυσκολίες της ζωής μάς χαλυβδώνουν

Του Μ.Ν. Κοτζιάμπαση

  

Πολλές φορές έρχονται στιγμές στον βίο μας  η έκβαση των οποίων δεν είναι στο χέρι μας. Κανείς δεν μπορεί να τις προβλέψει, ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων Μαύρων Κύκνων. Ο καθένας - η καθεμία λοιπόν από εμάς θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος τόσο ψυχολογικά όσο και σε όλους τους άλλους τομείς για το απρόσμενο γεγονός.

          

Η αβεβαιότητα άλλωστε υπάρχει από την αρχή της ζωής μας μέχρι και το τέλος της. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια και να καθορίσει την ιστορική γραμμή της ζωής του. Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε λοιπόν;

         Σε πρώτη φάση δεν είναι δυνατόν να ζούμε συνεχώς με τον φόβο ότι θα μας συμβεί κάτι το οποίο δεν έχουμε υπολογίσει, θα αλλάξει τα πλάνα μας και θα μας αιφνιδιάσει. Ουσιαστικά όποιος και όποια έχουν στο μυαλό τους συνεχώς αυτό το πράγμα είναι σίγουρο πως θα είναι δυστυχισμένοι, θα πέσουν σε κατάθλιψη και γενικώς θα περάσουν μία ζωή μίζερη και άχαρη. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να ζούμε την κάθε μας μέρα σαν να μην υπάρχει αύριο.  Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως πρέπει να πάψουμε να κάνουμε σχέδια και να ονειρευόμαστε, γιατί και τότε πάλι θα βρεθούμε σε ένα αβυσσαλέο πηγάδι. Αυτό της απόλυτης  οκνηρότητας.

        Η κατάλληλη ψυχολογική προετοιμασία - στήριξη μπορεί να μας εφοδιάσει με τα κατάλληλα όπλα, ώστε να σταθούμε όρθιοι σε κάθε ατυχία που μας συμβαίνει. Χωρίς τα παραπάνω να σημαίνουν πως πρέπει να τρέχουμε όλη μέρα στους ψυχολόγους, πολλές φορές  υποτιμούμε τη βοήθεια που αυτοί μας προσφέρουν. Από την άλλη, στη σύγχρονη εποχή του διαδικτύου, αλλά και της εύκολης πρόσβασης στην αγορά βιβλίων σε παγκόσμιο επίπεδο η δυνατότητα που μας  δίνεται σε προσωπικό επίπεδο να μορφωθούμε και να αποκτήσουμε άμυνες μέσω της γνώσης είναι άπειρη. Ταυτόχρονα πέρα από την άμυνα μπορούμε να δημιουργήσουμε και τα κατάλληλα αναχώματα που, αφού μας προστατέψουν, θα μας δώσουν σε συνέχεια τη δυνατότητα να ξεπηδήσουμε από μέσα τους και να περάσουμε στην επίθεση συνθλίβοντας την ατυχία ή  αντιμετωπίζοντάς την με αξιοπρέπεια και ψηλά το κεφάλι.

         Όλα βέβαια τα παραπάνω έχουν μία βασική προϋπόθεση.  Πως δεν είμαστε μοιρολάτρες και άκριτα δογματικοί άνθρωποι.  Άλλωστε οι ίδιες οι Γραφές σύγχρονες και παλαιότερες το λένε:  Άμα δεν βάλεις και το χεράκι σου, δεν μπορεί ο Θεός να κάνει τα πάντα. Φυσικά ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει  διάφορα στηρίγματα που θα τον βοηθήσουν να βγει αλώβητος από το ξαφνικό γεγονός. Για αυτό και πρέπει να σεβόμαστε οτιδήποτε μπορεί να στηρίξει τους ανθρώπους, εφόσον φυσικά δεν βλάπτει τον υπόλοιπο κοινωνικό περίγυρο. Κι εδώ πολλές φορές βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στην ελευθερία και στην ασυδοσία.

       Σε δεύτερη φάση πρέπει να μελετήσουμε τη θεωρία των πιθανοτήτων και αρκετές φορές να συμπεριφερόμαστε ανάλογα με αυτήν. Όταν λοιπόν γνωρίζουμε ότι οι τελευταίες είναι μαζί μας, είναι αναγκαίο να μην προτρέχουμε και να μην παίρνουμε αποφάσεις χωρίς σύνεση που ύστερα θα τις μετανιώσουμε. Όταν όμως πάμε κόντρα στις πιθανότητες ή  αυτές μας αγνοούν, τότε θα πρέπει να αρχίσουμε σιγά-σιγά να χτίζουμε άμυνες, είτε μέσω της στωικότητας, είτε μέσω βοήθειας.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στο χρηματιστήριο, αν γνωρίζουμε τι πράττουμε, τις περισσότερες φορές θα τα καταφέρουμε. Αν πάλι αναγνωρίζουμε πως κάνουμε κινήσεις με  ισχυρό ρίσκο, καλό είναι να είμαστε συνειδητοποιημένοι και να αναμένουμε τις απώλειες. Άποψή μου είναι πως θα συναντήσουμε πολλές φορές στην αγορά και στη ζωή μας Μαύρους Κύκνους. Όχι όμως τόσους για να μας καταστρέψουν, αφού οι άσπροι θα είναι πάντα περισσότεροι. Αγοράζουμε λοιπόν μετοχές με τις οποίες θα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια και να έχουμε  ήρεμο το κεφάλι μας. Προετοιμαζόμαστε για την ατυχία που θα έρθει κάποια στιγμή  και όταν θέλουμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες του ρίσκου προβαίνουμε σε πολύ μικρές τοποθετήσεις σε τέτοιου είδους εταιρείες ή κρατάμε πολύ λίγες θέσεις σε αυτές που αποδείχτηκαν σκάρτες.

Θα ήθελα να κλείσω το σημερινό μου άρθρο με μία ρήση του Ησίοδου,  ο οποίος πολύ εύστοχα είχε τονίσει από την αρχαιότητα  πως γεμάτη συμφορές είναι η γη, το ίδιο και η θάλασσα. Οπότε η επιτυχία μας θα κριθεί στο τέλος από το  κουράγιο και τη δύναμη που δείξαμε απέναντι στις αντιξοότητες που συναντήσαμε και από τις οποίες τελικά καταφέραμε να βγούμε νικητές και ασπροπρόσωποι, χωρίς να μας λυγίσουν, ατενίζοντας τις υπέροχες μέρες που ανοίγονται μπροστά μας....

Καλό Σαββατοκύριακο

Χρηματιστήριο: Το Τρίπτυχο της Επιτυχίας

του Μ.Ν. Κοτζιάμπαση

Η επιτυχία στη ζωή, όπως και στο χρηματιστήριο, εξαρτάται από πολλούς και ποικίλους παράγοντες. Η τύχη παίζει βέβαια το δικό της ρόλο, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως η τελευταία ευνοεί τους τολμηρούς και τους άξιους. Ποιοι παράγοντες πρέπει να οδηγούν λοιπόν τα βήματά μας σε μια επιτυχημένη επενδυτική πορεία;

Διαβάστε Περισσότερα : ΕΔΩ

Τώρα που βγαίνουν τα χταπόδια, οι τράπεζες(ΕΘΝΙΚΗ,ΠΕΙΡΑΙΩΣ,EUROBANK,ALPHA) χτυπιούνται στα αλώνια…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε το γνωστό μας χιλιοπαιγμένο σενάριο « Πούλα και εσύ μια τράπεζα, μπορείς!».  Την ίδια στιγμή που χιλιάδες μικροεπενδυτές, ανήμποροι να κάνουν πολλά, πίνουν για άλλη μια φορά το πικρό τούτο ποτήριο, πολλά ξένα βραχυπρόθεσμα κεφάλαια ανεβάζουν και κατεβάζουν τις τιμές των τραπεζικών μετοχών, όπως ο ψαράς το καλάμι και φυσικά φαγώνονται μεταξύ τους! Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα υπάρχουν και μερικές μερισματοφόρες μετοχές που λειτουργούν για τους επενδυτές ως χαλαρό αναλγητικό.

Γενικότερα, πολλοί μεγάλοι χρηματιστές, κατά τη διάρκεια ψυχοφθόρων διορθώσεων κατέφευγαν στην αποτελεσματική λύση του ψαρέματος.

Επένδυση με Ε κεφαλαίο

Του  Μ.Ν Κοτζιάμπαση

Ένας από τους σημαντικότερους κανόνες στον κόσμο των επενδύσεων είναι ο εξής:

 “Αγοράστε μία μετοχή μεγάλης αξίας σε όσο χαμηλότερη τιμή μπορείτε!”

Η αλήθεια είναι, και το έχουμε ξαναπεί, πως στο χρηματιστήριο μπορεί κανείς να εντοπίσει κρυμμένες αξίες σε αποτιμήσεις που δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν σε άλλες αγορές, όπως αυτή των ακινήτων.

Επίσης οι φόροι μεταβίβασης, αποδοχής,  συναλλαγών κ.ο.κ. είναι πολύ μικρότεροι  σε σύγκριση με τους υπόλοιπους οικονομικούς τομείς.

 Η βασική αρχή στο Value Investing είναι πως επενδύουμε σε μία εταιρεία όταν βρίσκεται σε έκπτωση 50% από αυτήν που εμείς θεωρούμε δίκαιη τιμή,  με βάση τους οικονομικούς δείκτες και το Growth (ανάπτυξη) της εταιρείας.  Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις, κυρίως σε περιόδους μεγάλων κρίσεων και υφέσεων,  που μπορούμε να εντοπίσουμε μία μετοχή με έκπτωση 70%, 80% ή και 90%. Εδώ χρειάζεται προσοχή, καθώς τονίζω ξανά, πως μιλάμε για δύσκολες οικονομικές περιόδους ή για κλάδους που κατά περίπτωση πλήττονται από τεχνολογικές εξελίξεις, όπως συμβαίνει αυτή την εποχή με τις εταιρείες λιανικής,  ή μετοχές που ανήκουν σε κυκλικούς κλάδους, όπως συμβαίνει στις μέρες μας με τις ναυτιλιακές εταιρείες.

Ας δούμε όμως δύο παραδείγματα από τη δικιά μας, την ελληνική αγορά που τα τελευταία χρόνια βασανίστηκε πάρα πολύ και απαξιώθηκε όσο λίγες…

ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ...

   Του Μ.N Κοτζιάμπαση

   Όλοι και όλες γνωρίζουμε πως η ιστορία προχωρά και η ανθρωπότητα προοδεύει συνεχώς. Η Πρόοδος όμως αυτή δεν είναι γραμμική και δεν ακολουθεί πάντα ανοδική πορεία. Για να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε σήμερα έγιναν πολλά λάθη, άλλοτε αναστρέψιμα και άλλοτε όχι.

    Στην Ελλάδα όλη η κοινωνία είναι διαρθρωμένη  στην αποποίηση ευθυνών και στην αποποίηση κατά περίπτωση του λάθους. Ακόμα και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που συνεχίζει να πραγματεύεται σε όλες του τις βαθμίδες με πολιτικές και φιλοσοφίες του προηγούμενου αιώνα, δαιμονοποιεί το λάθος  και κάνει τους μαθητές και μαθήτριες να νιώθουν πραγματικά  ότι πατούν στο κενό σε κάθε τους απάντηση.

Για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια η παγκόσμια οικονομία αναπτύχθηκε χωρίς να ανέβουν τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα!

Καμία φορά, οι λεπτομέρειες στα Δελτία Τύπου είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά.

 Έτσι την Παρασκευή, η ανακοίνωση του Παγκόσμιου Πρακτορείου Ενέργειας, έδειξε πως υπάρχει αποσύνδεση της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης σε σχέση με την αύξηση των εκπομπών CO2 το 2014. 

Το πρακτορείο σημειώνει πως ήταν η πρώτη φόρα μετά από 40 χρόνια όπου τα αέρια του θερμοκηπίου παρουσίασαν μείωση χωρίς να ακολουθήσουν την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη.

Τι άλλαξε λοιπόν;

Υπάρχουν πολλές αιτίες που συνέβαλαν σ’ αυτή την κατάσταση.

 Έτσι, η στροφή της Κίνας και των αναπτυσσόμενων χωρών προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας συνδυάστηκε με πολλά περιβαλλοντικά οφέλη. 

Ακόμη, στην Αμερική υπάρχει μια τάση περιορισμού της κατανάλωσης ενέργειας, κάτι που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ιδιωτική παραγωγή.

Ο Robert Stavins σημειώνει, πως ακόμα ένας παράγοντας είναι, πως ορισμένες πολιτείες(όπως η Καλιφόρνια)βάζουν υψηλούς φόρους στην εκπομπή άνθρακα κάτι που κάνει τους κυβερνήτες να ξανασκεφτούν τη χρήση του. 

Και υπάρχει ακόμη ένα σημείο κλειδί. Η εκτόξευση του σχιστολιθικού αερίου στις Η.Π.Α. Αυτό οδήγησε σε αυξημένη χρήση του φυσικού αερίου για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα το κλείσιμο και τον περιορισμό της χρήσης μονάδων άνθρακα για παραγωγή ηλεκτρισμού.

Τα τελευταία 40 χρόνια, μόνο 3 φορές έμειναν σταθερά ή έπεσαν τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα σε σχέση με τα προηγούμενα έτη και η πτώση συνδέονταν πάντα με πτώση της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτή τη φορά το παγκόσμιο ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 3%.

Θετικό νέο λοιπόν, παρακαταθήκη για μια καλή συνέχεια…

Ελεύθερη μετάφραση: http://www.washingtonpost.com

Το Μέρισμα είναι η Άγκυρα της Μετοχής

του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Από τα πολύ παλιά χρόνια, οι καπετάνιοι  αναζητούσαν αγωνιωδώς ένα καταφύγιο για να αράξουν όταν ο καιρός έδειχνε τα δόντια του. Έτσι και οι μικροεπενδυτές, αλλά και «οι βασιλιάδες» των αγορών πασχίζουν να εντοπίσουν μερισματοφόρες εταιρείες με παράδοση για να απαλύνουν τον πόνο τους στον καιρό των αρκούδων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ

Φοβάστε; Και εγώ… Λοιπόν, τι κάνουμε τώρα;

Του Μ.Ν. Κοτζιάμπαση

Κάποτε είχαν ρωτήσει έναν παππούλη χρηματιστή τι κάνει όταν τον κυριεύει ο φόβος και αυτός είχε απαντήσει με τα παρακάτω λόγια:

« Φίλοι μου, ο φόβος είναι και καλός και κακός σύμβουλος για τον επενδυτή! Η διαχείρισή του μπορεί να αποτελέσει ένα αξιόπιστο και αποτελεσματικό εργαλείο στο περίεργο σύμπαν των χρηματιστηριακών επενδύσεων, αρκεί να ξέρουμε τι κάνουμε…»

Ο χρησμός αυτός ερμηνεύεται πολύ πιο εύκολα από αυτούς που έκανε η Πυθία, όταν «μαστούρωνε» από τα αναβλύζοντα αέρια του εδάφους στο Μαντείο των Δελφών. Μας τονίζει ξεκάθαρα πως ο φόβος έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει έναν πολύ καλό επενδυτικό δείκτη και μάλιστα αντιθετικό.

Eν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν; Δυστυχώς, όχι στο χρηματιστήριο…

Eν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν*;  Δυστυχώς, όχι στο χρηματιστήριο…

Του Μ.Ν. Κοτζιάμπαση

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως για να έχουμε επιτυχία στο καθετί που κάνουμε στη ζωή μας, χρειάζεται σκληρή προσπάθεια, ταλέντο και ,φυσικά, τύχη. 

 Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που κάποιος-α  αρνείται να εκτελέσει εργασία ή να προσφέρει υπηρεσία αν δεν εισπράξει πρώτα το αντίτιμο. Το χρηματιστήριο δεν ανήκει σίγουρα στη συνομοταξία αυτών των περιπτώσεων. 

Η πολιτική και το χρηματιστήριο είναι αδέρφια…

Του Μιλτιάδη Κοτζιάμπαση

Είναι αλήθεια, πως όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις αγορές έχουν μια έμφυτη απέχθεια για τα τερτίπια των πολιτικών σε παγκόσμιο επίπεδο. Από την άλλη, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός πως με μία τους φράση μπορούν να γκρεμίσουν ή να ανυψώσουν χρηματιστήρια.

Η επιλογή της σωστής μετοχής δεν είναι εύκολη υπόθεση...

Με αφορμή το πολύ κατατοπιστικό άρθρο του φίλου μου Δημήτρη Κουτσουμπού στο Investorblog Επενδύοντας στη Λογιστική Αξία ή την Κερδοφορία; τέθηκε για άλλη μια φορά το ζήτημα των επενδυτικών κριτηρίων... 

Το τελευταίο ταλανίζει χρόνια μικρούς και μεγάλους επενδυτές, ενώ πολλές φορές απαιτεί και εξειδικευμένες σχετικά γνώσεις. Παρότι τα περισσότερα Sites που ασχολούνται με την οικονομία έχουν μια εικόνα των βασικών οικονομικών δεικτών μιας μετοχής, εντούτοις είναι αναγκαίο να θυμόμαστε πως μιλάμε για ευμετάβλητους δείκτες, οι οποίοι μπορεί να μη χρειάζονται καθημερινή παρακολούθηση, όμως δεν μπορούν να αφεθούν και στην τύχη τους. 

Ακόμη, σύμφωνα με πολλά βιβλία, είναι θεμιτό κάποιοι από αυτούς τους δείκτες να είναι χαμηλοί, αν όμως αυτό συμβαίνει με όλους ταυτόχρονα, τότε χρειάζεται πολλή προσοχή. Επιπλέον, σε περιπτώσεις, όπως η ΔΕΗ, η λογιστική αξία μπορεί να είναι εξόφθαλμα χαμηλή, αλλά η πορεία της εταιρείας και τα δάνεια δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. 

Έτσι τίθεται το ερώτημα: Παίρνω κάτι λίγο πιο ακριβό και σχετικά εγγυημένο ή κάτι που μπορεί να θεωρείται φτηνό αλλά έχει υψηλό ρίσκο; Φυσικά αυτό ισχύει γενικώς σε όλες τις οικονομικές μας συναλλαγές και όχι μόνο στο χρηματιστήριο. 

Προσωπικά, μου αρέσει να περιμένω τις στιγμές του μεγάλου πανικού, ώστε να βρίσκω πραγματικά καλές εταιρείες σε έκπτωση. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η έκθεση σε μετοχές υψηλού ρίσκου απαιτεί πολύ χαμηλά ποσοστά επί του χαρτοφυλακίου. 

Από εκεί και πέρα, ακολουθούμε ηγέτες της αγοράς, ελέγχουμε τις μερισματικές αποδόσεις και όσο συνεχίζεται η ανοδική τάση, μπορούμε σιγά-σιγά να προσκυνάμε και το βασιλιά που σύμφωνα με τη γνωστή ρήση είναι το ρευστό. 

Σε μια τέτοια φάση βρίσκονται πάντα, κατά την ταπεινή μου άποψη, οι αγορές του εξωτερικού. Η Ελλάδα, παρότι έδωσε πολλά κέρδη τελευταία, φυτοζωεί ακόμη στο ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ κατάθλιψης και ελπίδας...

Εν κατακλείδι, το timing είναι ίσως αυτό που παίζει μεγαλύτερο ρόλο από όλα τα άλλα και η ισορροπία ρευστού-μετοχών, ανάλογα με τη φάση που βρίσκεται η αγορά. Μετά ακολουθείται η φράση ό,τι δίνεις παίρνεις.

Κοτζιάμπασης Μ.Ν.

Δεν μπορούμε να αφήσουμε το ενεργειακό μέλλον του τόπου στο έλεος των μειοψηφιών...

Κοιτάμε Ευθεία Μπροστά…

Του Μ.Ν. Κοτζιάμπαση

Η παρακάτω εικόνα είναι εξαιρετικά όμορφη…

Το οπτικό ζήτημα είναι τελείως υποκειμενικό και δεν μπορεί να τεθεί ως συζήτηση στη βάση για την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας.

Τη στιγμή που εκατοντάδες άτομα θα σταματήσουν να είναι στο ταμείο ανεργίας, να δουλεύουν γκαρσόνια ή να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, θα φτιάξουν οικογένειες ενισχύοντας οικονομικά και δημογραφικά τον τόπο, ασχολούμαστε με πράγματα άνευ ουσίας. Βέβαια, δεν είναι εύκολο να έχουμε ενσυναίσθηση, ειδικά, αν έχουμε λύσει οι ίδιοι το βιοποριστικό μας πρόβλημα…

Όταν η αρκούδα έφαγε την ΕΠΑΝΑ Α.Ε.Ε.Χ…

Του Μ.Ν Κοτζιάμπαση

Θα ήθελα να ξεκινήσω το σημερινό άρθρο μου παραθέτοντας ένα κομμάτι από κάποιο κείμενο που διάβασα στο newmoney.gr : 

«Ακόμα και τον πιο απαισιόδοξο από τους γνωστούς στρατηγικούς αναλυτές της Wall Street πείθει πλέον το bull market. Με τον S&P 500 να ξεπερνά ακόμα και τις 2.000 μονάδες, τόσο η Morgan Stanley όσο και η RBC Capital εκφράζουν την άποψη ότι οι αγορές της Νέας Υόρκης βρίσκονται στα πρώτα στάδια του bull market. Τώρα, σειρά έχει και η Deutsche Bank.

Ο David Bianco, επικεφαλής στρατηγικός αναλυτής της Deutsche Bank για τη Wall Street, ήταν ο πιο απαισιόδοξος από τους γνωστούς αναλυτές που παρακολουθούν τις αγορές, αφού με την τιμή στόχο των μόλις 1.850 μονάδων που έδινε για τον S&P 500 για τα τέλη του έτους, είχε προφανώς χάσει μεγάλο μέρος του ράλι.