Μέρες που είναι πρέπει να θυμόμαστε και να τιμούμε πάνω από όλα αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για να είναι η πατρίδα ελεύθερη.
Είμαστε υποχρεωμένοι να διδάσκουμε ιστορία και να μαθαίνουμε από αυτήν χωρίς να έχουμε παρωπίδες και δογματικές απόψεις.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα η συγκίνηση ξεχειλίζει και περιμένουμε πώς και πώς τις εκδηλώσεις της αυριανής.
Είναι καλό να θυμόμαστε όμως το πώς φτάσαμε ως εδώ και τα λάθη μας. Αυτός είναι ο βασικός στόχος της ιστορίας, να μας διδάσκει τα λάθη, ώστε να μην επαναλαμβάνονται.
Η τιμή λοιπόν και η αυριανή μέρα ανήκει στους ήρωες και στις ηρωίδες. Τους Έλληνες του εξωτερικού και τους Έλληνες που ζούσαν στη σκλαβωμένη πατρίδα μας και έδωσαν το αίμα τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι, να μιλάμε ελληνικά και να έχουμε τη θρησκεία μας.
Δεν πρέπει όμως, κατά την άποψή μου, να φοβόμαστε να μιλήσουμε ή να ξεχνάμε τις στιγμές που σημάδεψαν αρνητικά την επανάσταση. Ακόμα και τώρα, 200 χρόνια μετά, συνεχίζουν να ταλανίζουν την πατρίδα μας και φοβόμαστε να μιλήσουμε για αυτές και να τις αγγίξουμε. Θα ήθελα να σταθώ σε δύο. Στον εμφύλιο πόλεμο, που είχε σαν αποτέλεσμα περισσότερους νεκρούς από ό,τι είχε ο πόλεμος με τους Τούρκους, που οδήγησε τον Κολοκοτρώνη στη φυλακή και στην απώλεια του γιου του. Που διέλυσε όλη την προσπάθεια που είχαμε κάνει στην αρχή και κόντεψε να τινάξει την επανάσταση στον αέρα.
Δεύτερο στοιχείο, το οποίο διδασκόμαστε από την ιστορία και πιο τραγικό, είναι η δολοφονία του Καποδίστρια τη στιγμή που προσπαθούσε να στήσει ένα ευρωπαϊκό κράτος, διαφορετικό από αυτό που είχαμε μάθει να ζούμε μέχρι τότε υπό την οθωμανική κατοχή...
Τα διδάγματα για εμένα αυτές τις μέρες είναι πολλαπλά και πρέπει να περάσουνε στον ελληνικό λαό με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.
Χωρίς θυσίες και κόπο δεν πετυχαίνει κανείς τίποτα.
Χωρίς ενότητα, κάθε προσπάθεια είναι καταδικασμένη εξ αρχής. Η φωτογραφία του Μάρκου Μπότσαρη αυτή την έννοια έχει, καθώς ήταν ένας από τους αγωνιστές που πάλεψαν και θυσιάστηκαν για την ενότητα.
Άνθρωποι που τραβάνε μπροστά και προσπαθούν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα της χώρας μας, πρέπει να στηρίζονται από όλους μας και με κάθε τρόπο, μακριά από μικροπολιτικά συμφέροντα.
Αν οι τρεις παραπάνω προϋποθέσεις δεν εκπληρωθούν, τότε η προσπάθεια που κάνανε οι αγωνιστές του 1821 μένει ημιτελής και η πατρίδα μας μονίμως ένα σκαλί κάτω από εκεί που της αξίζει να βρίσκεται.
Χρόνια πολλά λοιπόν. Ας γιορτάσουμε αύριο όλοι με τις οικογένειές μας τα 200 χρόνια ελευθερίας, ας συζητήσουμε με τα παιδιά μας, χωρίς φόβο, τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε να γίνουμε καλύτεροι και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, όπως μας αρμόζει...
